Onwennig zit ik vandaag aan de tafel in de huiskamer te schrijven. Geen Bodachauffeur Brian vandaag. Nadat hij mij gisteren heel plichtsgetrouw van en naar Nsambya Sharing Youth Center had gebracht om de kerstviering van Brass for Afrika bij te wonen ,(straks meer) vertelde hij mij dat hij direct na deze laatste rit van hem zou vertrekken naar een dorp ergens in het westen van Oeganda om zijn zusje te begraven,ze was die ochtend overleden,20 jaar oud.Hij was heel verdrietig en kon niet zeggen waaraan ze was gestorven.Ik ontdekte dat vragen naar de doodsoorzaak ook niet gebruikelijk is hier. Mensen overlijden 'gewoon'.Hij belt me vanavond om af te spreken wanneer hij weer gaat werken.Ik heb in de afgelopen weken toch echt een soort vertrouwensband met hem opgebouwd en ben verdrietig met hem Twee jaar geleden is zijn vrouw ook plotseling gestorven en sinds die tijd zorgt hij alleen voor zijn zoontje van zes.Doordat hij mij dagelijks brengt en haalt weet hij hoe Hands for Hope georganiseerd is en hij heeft mij al gezegd dat hij ook een 'sponsor'nodig heeft voor zijn kind omdat hij de schoolgelden niet kan betalen.Hij is niet de enige Oegandees die mij om financiële hulp vraagt,ook een van de maatschappelijk werkers heeft mij gevraagd hem geld te lenen,in dit geval om medicijnen te bekostigen voor een oom van hem. Ik ben daar op in gegaan en heb hem 60.000 ugd geleend,€15,- dit tegen alle adviezen en ervaringen van nederlanders,zowel binnen en buiten de organisatie Doingoood ,in.'Die krijg je echt niet terug' zegt iedereen.Ik zal het zien,ga vooralsnog af op de afspraken die ik heb gemaakt met hem en heb benadrukt dat ik hem vertrouw. Dat wantrouwen wat overheerst bij mensen uit het westen is iets waar ik erg aan moet wennen.Het zal ongetwijfeld op ervaring gebaseerd zijn maar bv Lesley,de bibliothecaresse van HfH zegt mij heel gedecideerd dat ze hier niemand vertrouwd en dat geldt niet alleen voor geldelijke kwesties. Ik vind dat moeilijk.We zullen zien of ik te naief ben.

Gisteren dus de kerstviering van Brass for Afrika;een organisatie van en door studenten Blaas-en slaginstrument die belangeloos muziekinstrumenten uileent en muzieklessen verzorgt aan kinderen in achterstandssituaties.Bij HfH krijgen op deze manier 45 kinderen in drie verschillende groepen wekelijks les. Het is een heel spektakel,ik heb in de afgelopen weken een aantal van die lessen bijgewoond.Fantastisch hoe het plezier en de ernst van de kindergezichten afstraalt als ze heel serieus hun instrument bespelen. Ik heb op die manier heel wat kerstliedjes,ontzettend vals?,voorbij zien komen. Samen met deze kinderen waren we met vier stafleden aanwezig.Een fantastisch goed georganiseerde dag met veel spelletjes 's ochtends;touwtrekken, zaklopen,touwtje springen,streetdance etc. en daarna traden alle groepen op,onoegandees,viel mij op ging het hier niet in eerste instantie om de prestatie maar vooral om het plezier dat je beleeft aan het bespelen van een instrument. De volledig verzorgde lunch inclusief een flesje frisdrank was naast de lol voor alle kinderen een enorm hoogtepunt. Ik heb het nog niet geschreven geloof ik maar het blijft ook apart om zo'n hele zaal vol kinderen en volwassenen enorme borden voedsel met hun handen naar binnen te zien werken.Al met al een heel geslaagde dag.

Schreef ik het de vorige keer al,nu staat hier het hele leven al voor velen in het teken van kerst. Overal kerstbomen en veel mensen trekken weg uit Kampala en vertrekken naar-de village- ,de dorpen waar alle familie woont om kerst te vieren. Scholen en kantoren stromen leeg,zo ook de projecten waar de vrijwilligers die hier wonen werken. Op mijn project wordt morgen het kerstfeest gevierd met kinderen en ouders en alle klassen zijn momenteel druk bezig met het oefenen van hun performances. I.t.t andere projecten wordt er door HfH een volledig Holiday programma georganiseerd om te voorkomen dat de kinderen gedurende de hele vakantie( scholen beginnen hier pas weer begin februari)in de slum moeten verblijven met alle risico's voor veiligheid,gezondheid etc.. van dien. Ook in die periode krijgen ze twee maaltijden per dag. De organisatie van 'the holiday program' is om redenen die mij niet helemaal duidelijk zijn in handen van de social workers dus in deze laatste week help ik hen daarbij. Leuk om op een ontspannen manier met de kinderen allerlei activiteiten te doen.Ook bij ons zijn er trouwens diverse kinderen (al) vertrokken naar het platte land dus de groep is overzichtelijk.

Ik moet natuurlijk nog wel even terug komen op twee gebeurtenissen van vorige week,nl het huis sinterklaasfeest en en het stafuitje.Beiden een groot succes,leuk om mee te maken. Tijdens het sinterklaasfeest werd duidelijk dat een ieder toch zo zijn eigen ervaringen mee brengt als het gaat om tradities van viering van het tradionele feest. Wat sommigen een erg mild gedicht vonden vonden anderen 'eigenlijk' niet kunnen, de belgische meiden hier in huis hadden helemaal geen ervaring met gedichten en waren in de veronderstelling dat ze het zelf voor moesten lezen en stuurden het ook ter plekke via hun telefoon naar degene die ze getrokken hadden,hilarisch! Zelf kreeg ik van Belgische Liesbeth een prachtige surprise van zelfgebakken speculaasletters vormende de woorden -Hilde in Uganda- ( ze had ze hier gebakken toen ik in Jinja was) en een ontroerend gedicht met als strekking dat je nooit te oud bent om in je eentje een verre reis te maken en een pauze in te lassen in je bestaande leven. Heel bijzonder,ze is weliswaar belgische maar woont al meer dan 10 jaar in Zwitserland en werkt daar als verpleegkundige nadat ze daar in haar jonge jaren als skileraar was begonnen. Ze is hier samen met vriendin Lies uit Brugge ook verpleegkundige;meiden die ik zeker eens hoop op te zoeken. Het stafuitje vorige week vrijdag was ook een heel bijzondere ervaring. Inderdaad,om 10.00 uur (twee uur na het afgesproken tijdstip )vertrokken we in een kleine bus met 28 mensen in de richting van Entebbe waar we door de lange files om 12.15 aankwamen.Ik was toen al gebroken want ik zat op een klapstoeltje zonder rugleuning in het 'gangpad' . Ook wij gingen zaklopen,voetballen ,touwtrekken en volle flessen water vervoeren op het hoofd.Dit in twee teams tegen elkaar.Sommigen gingen zwemmen,ik niet dus i.v.m.bilharzia en anderen in de zon zitten en.. ja ja aan het bier en de wijn. Tot mijn schande ben ik met mijn 'Stoney',een soort gingerale,zittend in de zon in slaap gevallen.Ook in dit gezelschap was de kwaliteit en de hoeveelheid van de lunch onderwerp van gesprek en ook nu werd de maaltijd met de hand genuttigd. Hoogtepunt van het feest was aan het eind van de middag het elkaar geven van de kerstcadeaus.Ik wist daar niets van dus had ook niets bij me,Jake (manager) had heel lief een prachig handgemaakt foto album voor mij gekocht .Ook hierbij was lootjes trekken het systeem en één voor één gaven ze hun mooi ingepakte pakje onder luid geschreeuw en handgeklap aan degene die ze getrokken hadden,gingen samen op de foto en al roepend 'open,open,open... werd er uitgepakt. Spijkerbroeken,T-shirts,Slippers en lappen stof en handtassen werden aan elkaar gegeven. Dit festijn duurde meer dan anderhalf uur en pas om 19.00 uur vertrokken we weer richting Kampala in dezelfde bus waarin ik,deze keer op tijd,een goede stoel had bemachtigd. Een bijzondere dag waarop ik alle teachers en social workers op een heel andere manier leerde kennen en waar vooral de haast kinderlijke blijdschap met 'duur' eten (fish and chips,i.p.v. rijst en bonen )en het krijgen van (nuttige) cadeaus eigenlijk aandoenlijk was.Toen ik Joe Cummiskey,directeur en oprichter van HfH aan het einde van de dag bedankte voor de uitnodiging en mijn aanwezigheid op deze dag verontschuldigde hij zich bijna ;hij beschreef het dilemma van het maken van kosten van zo'n dag en de waarde van het informele samen zijn en het teambuildingsaspect.Het illustreert het feit dat al het geld maar één keer uitgegeven kan worden en dat zij volledig afhankelijk zijn van donaties.

Deze blog heeft als titel 'de laatste dagen' en hoewel nog een week te gaan voelt het ook wel een beetje zo.Ik heb mijn eindgesprek i.v.m. vakanties van diverse mensen afgelopen maandag gehad en in volle tevreden heid hebben we gevalueerd en over en weer punten van aandacht uitgesproken.Deze laatste dagen ga ik me nog nuttig maken binnen het Holiday program en hebben we nog een meeting georganiseerd met de vrouwen(veelal moeders van kinderen in school) die deelnemen aan het ' Solar project' Een project dat vrouwen middels een lening in staat stelt om een op zonneenergie lopend apparaat aan te schaffen waarmee ze in hun wijk tegen een bepaalde vergoeding telefoons kunnen opladen van medewijkbewoners.Het is de bedoeling dat ze na afbetaling van de lening hier geld mee verdienen en daarmee zelf een business opzetten.Dit kan van alles zijn. Collega Evelyn is verantwoordelijk voor de recrutering,begeleiding en ondersteuning van deze vrouwen .Het is heel bevordelijk voor de zelfstandigheid en eigen waarde van degenen die hier aan deelnemen.

Als bestemming voor de gelden die via mij bij Doingoood voor Hands for Hope zijn binnengekomen is gekozen voor de aanschaf van 100 'schooluniformen' voor de kinderen van de nurseryklassen. (3-5) jaar. De oudere kinderen krijgen in februari allemaal al klaarliggende nieuwe kleren en het verheugd iedereen hier enorm dat er ook voor de jongste kinderen nieuwe schoolkleding kan worden gekocht. Het zullen verschillende felgekleurde polo's worden met embleem en shorts.Het bedrag dat eventueel nog over blijft zal worden gestopt in een fonds dat voorziet in de kosten van onvoorziene medische hulp en/of medicijnen in individuele gevallen. Misschien nogmaals ten overvloede er kan nog gedoneerd worden tot het moment waarop ik weer in Nederland ben. Daar in Hoofddorp zal ik mijn digitale collectebus sluiten.

Ik hoop op één of andere manier nog een serie foto's aan jullie te sturen maar vanuit dit huis is dat niet mogelijk.Ik ga vanmiddag naar Java's,de luxe tent met heerlijk gebak,daar is gratis wifi ,hopelijk sterk genoeg om foto's te verzenden Als het niet lukt dan komt het allemaal nadat ik weer terug ben.We hebben hier natuurlijk op afstand wel alle perikelen bij jullie veroorzaakt door de sneeuw gevolgd Een beetje jammer vond ik het wel hoor want ik houd erg van een pak versgevallen sneeuw.Ook hier kregen we te maken met de overlast want de vluchten van mensen die teruggingen naar Nederland of België hadden uren vertraging. Hier loopt de regentijd ten einde en is het onbewolkt en dus zonnig.Ik ga daar nog even van genieten maar verheug me ook enorm op het weerzien van alle mensen waar ik van houd en die ik hier natuurlijk op gezette tijden erg gemist heb. Ik ga nog de nodige souveniers kopen op de hand and craftsmarkt en misschien dit weekend nog 'even' naar de evenaar om met beide voeten aan weerszijde daarvan te staan.

Dit is het laatste uitvoerige verslag van mijn belevenissen hier.Het verblijf hier is in alle opzichten een enorme ervaring geweest waar ik heel erg van genoten heb.Het zal wennen zijn straks weer in Nederland maar ik kom gelouterd en sterk terug en heb goed na kunnen denken over wat ik in mijn leven van waarde vind en waar ik voor wil gaan. Ik spreek jullie allen! In ieder geval vanuit een warm en zonnig Kampala: Merry Chrismas and a Happy New Year!