Dinsdag 5 december
Het is al weer bijna een week geleden dat ik jullie vertelde over mijn leven hier in Kampala. Op de kop af vier weken ben ik hier nu en ik voel me als een vis in het water.
De dagen vliegen voorbij en het naderende afscheid staat al weer voor de deur. Terwijl bij jullie het sinterklaasfeest vandaag gevierd wordt staat het leven hier al volledig in het teken van Christmas. Diverse Christmasparties zijn al geweest en er volgen er nog een aantal. Ik wil dit blog gebruiken om uitvoerig stli te staan bij het project Hands for Hope waar ik voor werk. Ik zal proberen een powerpoint presentatie toe te voegen aan dit schrijven en een wervingsfolder voor het sponsoren van een kind.Uit de diverse projecten in diverse landen,waar Doingoood vrijwilligers naar toe stuurt koos ik dit project omdat het op papier voor mij de meeste raakvlakken had met mijn opleiding en ervaring.Een duidelijke rol voor maatschappelijk werk in de werving van kinderen die in het programma worden opgenomen sprak voor mij tot de verbeelding. Zoals vaker pakte dit in de praktijk anders uit. Het direct uitvoerende maatschappelijk werk door de social workers gedaan vindt nl. plaats middels het spreken van de door de meeste Oegandezen beheerste taal Luganda en niet in het Engels.Op het project is de voertaal engels maar in Namuwongo absoluut niet.Hoewel mijn collega's enorm hun best deden om voor mij te vertalen bleek dan ook snel dat ik niet als zelfstandig werker kon opereren en groeide er al vrij snel een andere rol voor mij.Gelukkig één waar ik me ook erg in thuis voel nl. die van werkbegeleider en beleidstrekker. Houd mij ten goede,ik ben hier maar kort dus mijn bijdrage is heel bescheiden maar om een voorbeeld te geven.Na een week ontdekte ik dat de maatschappelijk werkers onderling niets doen aan werkbespreking of intervisie terwijl ze allemaal met grote vragen rondlopen en soms overlopen van een opéénstapeling van nare ervaringen.De noodzaak om daar met elkaar tijd voor te maken en aandacht aan te besteden kon ik goed duidelijk maken en ik hoop dan ook dat ze na mijn vertrek door zullen gaan met een vorm van gestructureerde werkbespreking. Ook kon ik een rol spelen in het tot stand komen van speciale aandacht voor HIV pos.geinfecteerde kinderen. Metname het fenomeen multidiciplinaire aanpak,samenwerking met scholen en HIV gezondheidswerkers in de community zal worden onderzocht.Mijn werkzaamheden bestaan ook veelal uit praktische klussen Doorlopend 'project' is het fotograferen van alle facetten van HfH,
een klus die mij 'bekendheid'opleverde in alle geledingen. Alle kinderen,teachers,kokkinnen,schoonmakers,werklieden ,staf allemaal leg ik ze vast en iedereen vindt het prachtig. Het fotograferen van de erbarmelijke omstandigheden in de slum heb ik overgelaten aan mijn collega Ivan,Ik voel me soms al ongemakkelijk als -muzungu- ,heb al veel bekijks en wordt door veel kinderen aangeraakt, om dan ook nog met een dure Canon foto's te maken voelt niet goed. Ivan stond achter de noodzaak van het vastleggen en vond het leuk om te doen. Stiekem fotografeerde ik af en toe met mijn Iphone.Verder varieren mijn werkzaamheden van het schoonmaken van stoelen, het invoeren van examenresultaten, het repareren van bibliotheekboekjes,kortom ook veel practische dingen die de vaste werkers ontlasten maar wel moeten gebeuren. Een leuke afwisseling, heel bevredigend.

Een steeds terugkerend probleem hier is,dat zal duidelijk zijn,het gebrek aan financiële middelen Het project is volledig afhankelijk van sponsorgelden en donaties en ik wil dus degenen van jullie,die al gedoneerd hebben namens HfH heel hartelijk bedanken.
Degenen die dat nog niet hebben gedaan maar het wel overwegen nodig ik bij deze uit om dat alsnog te doen. Het is werkelijk een goed georganiseerd en duurzaam project dat goed gemanaged wordt en echt het verschil maakt voor vele kinderen en hun families in Namuwongo.Al het geld dat via mij bij Doingoood terecht komt gaat volledig naar HfH.Volgende week maandag zullen Frank Smits,coordinator Doingoood,Jake Anderson,manager HfH en ik aan de hand van een prioriteitenlijst,afhankelijk van het totaal binnengekomen bedrag beslissen wat er voor aangeschaft gaat worden.Vanzelfsprekend zal ik jullie laten weten wat het geworden is.

Naast een eenmalige donatie wil ik jullie ook wijzen op de mogelijkheid om heel concreet een kind te sponsoren. Ik voeg de folder toe aan dit blog. Nu ik gezien heb hoe het uitwerkt op het individuele kind en zijn of haar familie overweeg ik het zelf zeker ook. Mocht je er meer over willen weten mail me dan of bel me als ik terug ben

Voorzover het project waar ik 4 à 5 dagen in de week aanwezig ben.
Het is voor mij een enorme kick om te ervaren dat het me aardig is gelukt om me in vier weken tijd een plaats te verwerven in een team van mensen in een organisatie in een land ver weg.Natuurlijk was niet elke dag even makkelijk,ik heb echt mijn dips gehad maar toen ik gisteren om 8.00 uur na een fantastisch weekend in Jinja(waarover later meer) weer bij bodadriver Brian achter op de brommer stapte verheugde ik me er echt op om weer aan de gang te gaan.In de tussenevaluatie werden dan ook over en weer alleen maar positieve geluiden gehoord.Het doet goed dat mensen laten blijken dat ze je vertrouwen en dat sommigen aarzelend hun persoonlijke problemen met je willen bespreken. Dat praten is overigens wel een dingetje hoor want van articuleren hebben weinig Oegandezen kaas gegeten,voeg daar bij dat engels niet hun moedertaal is en je krijgt een situatie waarbij het raden is naar wat ze zeggen of voortdurend vragen of ze je willen aankijken en of ze willen herhalen wat ze bedoelen. Soms erg vermoeiend.
Had ik al zorgen over mijn vaardigheden in het engels ,ik ben er volledig aan gewend en het gaat me prima af.

De situatie in het Doingooodhuis is de afgelopen weken voortdurend gewijzigd.
Sommigen gingen maar meerderen kwamen.Op dit moment wonen we er met tien mensen en met elkaar vieren we vanavond ouderwets Sinterklaas. Via lootjes.nl een medebewoner getrokken ,cadeautje gekocht en gedicht geschreven.Ook zijn er meegebrachte of door mij net bij Brood (een nederlandse bakkersketen met koffie en lunch ) gekochte pepernoten en warme chocolademelk. Wordt vast gezellig.
De drukte in het huis heeft wel invloed op een aantal zaken Het is lawaaierig, 't vergt van allemaal de nodige tolerantie en soms incasserings vermogen de wifi was al traag maar is nu echt heel slecht.(het is ook nog maar de vraag of dit stuk weg kan vandaag)
Misschien moet ik wel op zoek naar een internetcafé want op het project is helemaal geen wifi.
Een vijftal'nieuwelingen'gaan van vrijdag t/m zondag op safari dus in het weekend,als we allemaal thuis zijn, is het rustiger. Zeker de laatste dagen ben ik echt heel blij met mijn eigen studio,ik zit daar nu echt meer dan de weken hiervoor en iedereen vindt dat ook prima.Hoewel volledig meedraaiend en in de groep opgenomen ben ik toch echt veruit de oudste en heb derhalve in bepaalde opzichten andere behoeftes.

Zoals al gezegd was ik samen met vijf anderen het afgelopen weekend in Jinja,een plaats ongeveer 2 uur rijden van Kampala en bekend om het feit dat daar de oorsprong van de Nijl gemarkeerd is. We kampeerden en hadden een heerlijk weekend.Het is daar i.t.t. Kampala ongelofelijk groen en fris.We hebben niet geraft,extreem duur, maar wel zonsondergang meegemaakt vanaf een boot en gevaren op Lake Victoria. Het was echt een backpackerslocatie dus 's avonds veel gezelligheid en röring.Vier van ons hebben er gezwommen en hoewel ik me wel een oude trut voelde heb ik het niet gedaan.Het was mij afgeraden door de reispoli van het Spaarneziekenhuis om in Oeganda in open water te zwemmen i.v.m. bilharzia en ik heb me er maar aan gehouden.Er was een zwembadje en veel zon dus ik heb zeker genoten.
Ook had ik daar ik de vervelende ervaring dat ik bestolen ben. Relatief had ik veel contant geld in mijn portemonnee en dat is er op één of ander onbewaakt moment in zijn geheel uitgehaald Een strop van ong. €150,00 Gelukkig hebben ze mijn creditkaart laten zitten ,daar kunnen ze niet veel mee want de bank is erg achterdochtig als een Oegandees met een vreemde creditcard aan komt. Maarten schreef: ' Oké mam,ook hierdoor hoor je er echt bij' en Sjoerd hoopte dat er veel afrikaanse kinderen van hebben kunnen eten.Het is gebeurd en ik had een bijzondere ervaring met aangifte doen van diefstal bij de Oegandese politie.Er kwamen naar mijn tent twee mannen op een brommer,ze vroegen mij in het engels op te schrijven wat er gebeurd was,vroegen 80.000 Ugd,vertrokken en kwamen twee uur later terug met een handgeschreven brief met mijn tekst,een stempel en handtekening,geen bonnetje daar konden ze niet aan beginnen...
We zullen zien of mijn reisverzekering er iets mee wil doen.
Tot zover vandaag, ik maak me op voor de sinterklaas.Ik lootte Roeline, een jonge vrouw uit Lunteren die in een project voor gehandicapte kinderen werkt en meemaakte waar we allemaal toch wel bang voor zijn;ze kreeg een ongeluk tijdens een boda boda rit en scheurde twee pezen in haar knie.Heel pijnlijk en met als consequentie dat ze maar heel beperkt haar tijd hier werkend kan afmaken Sneu en jammer voor haar. Al met al gebeurd er dus van alles en verheug ik me op de laatste weken hier,a.s vrijdag hebben we het jaarlijkse stafuitje.We gaan naar het strand van Entebbe aan het Victoriameer,Sport and games. Ik ben benieuwd

Het lukt dus ondanks gespecialiseerde hulp van Sanne en Roelien niet om powerpoint en folder in dit blog te krijgen Hierbij dus nogmaals de website van HfH: https://www.ugandahandsforhope.org

Hoe te doneren kunnen jullie vinden in mijn allereerste mail.

Wordt vervolgd