Weer thuis

Lieve mensen,Ik ben weer thuis,volgens de kalender een week maar voor mijn gevoel al weer veel langer.Na een prima reis,met alleen een vertraging van twee uur in Istanbul vanwege slecht weer op Schiphol kwam ik aan en werd opgehaald door Arjan,Maarten en Dine.De afgelopen week natuurlijk ook het weerzien van mijn ouders en broers in Groningen Het gaat hen allen prima en we hadden met (bijna)alle kinderen en kleinkinderen een ouderwets gezellig kerstdiner.Mijn moeder vooral is erg blij dat ik weer in Nederland ben,ze vond dat ik heel lang weg was en heeft me erg gemist.Ze heeft met terugwerkende interesse deze blogs gelezen en zoals we van haar gewend zijn veel vragen gesteld en opmerkingen gemaakt. Via whats app ben ik in Afrika volledig op de hoogte gehouden van het reilen en zeilen in Groningen en dat was heel gerustellend.In relatief goede gezondheid leven ze hun leven aan de Canadalaan.Ik kijk terug op fantastische weken in Oeganda en kan het een ieder aanraden om eens uit je comfortzone te stappen. Het verruimt je blik en relatveert enorm. Het voert veel te ver om hier terug te blikken op al mijn ervaringen en belevenissen.Ik heb genoten,geleerd,soms afgezien maar vooral ontdekt dat ik (weer) op een stevige manier in het leven sta en vertrouwen heb in het komende jaar met alle ophanden zijnde veranderingen van dien.Mijn laatste week in Kampala stond vooral in het teken van afscheid nemen van veel lieve mensen die ik daar heb leren kennen.Hartverwarmend was het en er zijn een aantal die ik zeker ga missen.In één van mijn verhalen beschreef ik het onderwerp onderling vertrouwen en het doet mij heel erg goed dat mijn vertrouwen in elk geval niet beschaamd is geworden.Ik heb het uitgeleende bedrag op de laatste dag van mijn verblijf teruggekregen en ben volgens Frank Smits nu één van de uitzonderingen die de regel bevestigen.. Zijn woorden.. Vanaf mijn bank in Hoofddorp dank ik nog maals alle mensen die via mij Hands for Hope.Uganda financieel gesteund hebben.De digitale collectebus is nu gesloten. Ik hoop dat het een beetje leuk was om mijn bevindingen te lezen en dank jullie voor jullie aandacht en hoop een ieder gauw te zien en spreken in 2018. Een goed uiteinde en een gezond en spannend nieuwjaar! Liefs Hilde

Mededeling

Heb net een aantal foto's kunnen plaatsen omdat ik in een restaurant lunch met heel sterke wifi.Alle frustratie omdat dat niet lukte gelijk verdwenen Ik ben alleen vergeten volgens mij aan te vinken dat ik jullie via de mail van deze plaatsing op de hoogte kan stellen.Bij deze dus Als je leuk vindt kijk onde foto's Allemaal een goede zondag.Ik heb hier ook de NRC en de VK kunnen downloaden dus lekker veel leesvoer.

De laatste dagen

Onwennig zit ik vandaag aan de tafel in de huiskamer te schrijven. Geen Bodachauffeur Brian vandaag. Nadat hij mij gisteren heel plichtsgetrouw van en naar Nsambya Sharing Youth Center had gebracht om de kerstviering van Brass for Afrika bij te wonen ,(straks meer) vertelde hij mij dat hij direct na deze laatste rit van hem zou vertrekken naar een dorp ergens in het westen van Oeganda om zijn zusje te begraven,ze was die ochtend overleden,20 jaar oud.Hij was heel verdrietig en kon niet zeggen waaraan ze was gestorven.Ik ontdekte dat vragen naar de doodsoorzaak ook niet gebruikelijk is hier. Mensen overlijden 'gewoon'.Hij belt me vanavond om af te spreken wanneer hij weer gaat werken.Ik heb in de afgelopen weken toch echt een soort vertrouwensband met hem opgebouwd en ben verdrietig met hem Twee jaar geleden is zijn vrouw ook plotseling gestorven en sinds die tijd zorgt hij alleen voor zijn zoontje van zes.Doordat hij mij dagelijks brengt en haalt weet hij hoe Hands for Hope georganiseerd is en hij heeft mij al gezegd dat hij ook een 'sponsor'nodig heeft voor zijn kind omdat hij de schoolgelden niet kan betalen.Hij is niet de enige Oegandees die mij om financiële hulp vraagt,ook een van de maatschappelijk werkers heeft mij gevraagd hem geld te lenen,in dit geval om medicijnen te bekostigen voor een oom van hem. Ik ben daar op in gegaan en heb hem 60.000 ugd geleend,€15,- dit tegen alle adviezen en ervaringen van nederlanders,zowel binnen en buiten de organisatie Doingoood ,in.'Die krijg je echt niet terug' zegt iedereen.Ik zal het zien,ga vooralsnog af op de afspraken die ik heb gemaakt met hem en heb benadrukt dat ik hem vertrouw. Dat wantrouwen wat overheerst bij mensen uit het westen is iets waar ik erg aan moet wennen.Het zal ongetwijfeld op ervaring gebaseerd zijn maar bv Lesley,de bibliothecaresse van HfH zegt mij heel gedecideerd dat ze hier niemand vertrouwd en dat geldt niet alleen voor geldelijke kwesties. Ik vind dat moeilijk.We zullen zien of ik te naief ben.

Gisteren dus de kerstviering van Brass for Afrika;een organisatie van en door studenten Blaas-en slaginstrument die belangeloos muziekinstrumenten uileent en muzieklessen verzorgt aan kinderen in achterstandssituaties.Bij HfH krijgen op deze manier 45 kinderen in drie verschillende groepen wekelijks les. Het is een heel spektakel,ik heb in de afgelopen weken een aantal van die lessen bijgewoond.Fantastisch hoe het plezier en de ernst van de kindergezichten afstraalt als ze heel serieus hun instrument bespelen. Ik heb op die manier heel wat kerstliedjes,ontzettend vals?,voorbij zien komen. Samen met deze kinderen waren we met vier stafleden aanwezig.Een fantastisch goed georganiseerde dag met veel spelletjes 's ochtends;touwtrekken, zaklopen,touwtje springen,streetdance etc. en daarna traden alle groepen op,onoegandees,viel mij op ging het hier niet in eerste instantie om de prestatie maar vooral om het plezier dat je beleeft aan het bespelen van een instrument. De volledig verzorgde lunch inclusief een flesje frisdrank was naast de lol voor alle kinderen een enorm hoogtepunt. Ik heb het nog niet geschreven geloof ik maar het blijft ook apart om zo'n hele zaal vol kinderen en volwassenen enorme borden voedsel met hun handen naar binnen te zien werken.Al met al een heel geslaagde dag.

Schreef ik het de vorige keer al,nu staat hier het hele leven al voor velen in het teken van kerst. Overal kerstbomen en veel mensen trekken weg uit Kampala en vertrekken naar-de village- ,de dorpen waar alle familie woont om kerst te vieren. Scholen en kantoren stromen leeg,zo ook de projecten waar de vrijwilligers die hier wonen werken. Op mijn project wordt morgen het kerstfeest gevierd met kinderen en ouders en alle klassen zijn momenteel druk bezig met het oefenen van hun performances. I.t.t andere projecten wordt er door HfH een volledig Holiday programma georganiseerd om te voorkomen dat de kinderen gedurende de hele vakantie( scholen beginnen hier pas weer begin februari)in de slum moeten verblijven met alle risico's voor veiligheid,gezondheid etc.. van dien. Ook in die periode krijgen ze twee maaltijden per dag. De organisatie van 'the holiday program' is om redenen die mij niet helemaal duidelijk zijn in handen van de social workers dus in deze laatste week help ik hen daarbij. Leuk om op een ontspannen manier met de kinderen allerlei activiteiten te doen.Ook bij ons zijn er trouwens diverse kinderen (al) vertrokken naar het platte land dus de groep is overzichtelijk.

Ik moet natuurlijk nog wel even terug komen op twee gebeurtenissen van vorige week,nl het huis sinterklaasfeest en en het stafuitje.Beiden een groot succes,leuk om mee te maken. Tijdens het sinterklaasfeest werd duidelijk dat een ieder toch zo zijn eigen ervaringen mee brengt als het gaat om tradities van viering van het tradionele feest. Wat sommigen een erg mild gedicht vonden vonden anderen 'eigenlijk' niet kunnen, de belgische meiden hier in huis hadden helemaal geen ervaring met gedichten en waren in de veronderstelling dat ze het zelf voor moesten lezen en stuurden het ook ter plekke via hun telefoon naar degene die ze getrokken hadden,hilarisch! Zelf kreeg ik van Belgische Liesbeth een prachtige surprise van zelfgebakken speculaasletters vormende de woorden -Hilde in Uganda- ( ze had ze hier gebakken toen ik in Jinja was) en een ontroerend gedicht met als strekking dat je nooit te oud bent om in je eentje een verre reis te maken en een pauze in te lassen in je bestaande leven. Heel bijzonder,ze is weliswaar belgische maar woont al meer dan 10 jaar in Zwitserland en werkt daar als verpleegkundige nadat ze daar in haar jonge jaren als skileraar was begonnen. Ze is hier samen met vriendin Lies uit Brugge ook verpleegkundige;meiden die ik zeker eens hoop op te zoeken. Het stafuitje vorige week vrijdag was ook een heel bijzondere ervaring. Inderdaad,om 10.00 uur (twee uur na het afgesproken tijdstip )vertrokken we in een kleine bus met 28 mensen in de richting van Entebbe waar we door de lange files om 12.15 aankwamen.Ik was toen al gebroken want ik zat op een klapstoeltje zonder rugleuning in het 'gangpad' . Ook wij gingen zaklopen,voetballen ,touwtrekken en volle flessen water vervoeren op het hoofd.Dit in twee teams tegen elkaar.Sommigen gingen zwemmen,ik niet dus i.v.m.bilharzia en anderen in de zon zitten en.. ja ja aan het bier en de wijn. Tot mijn schande ben ik met mijn 'Stoney',een soort gingerale,zittend in de zon in slaap gevallen.Ook in dit gezelschap was de kwaliteit en de hoeveelheid van de lunch onderwerp van gesprek en ook nu werd de maaltijd met de hand genuttigd. Hoogtepunt van het feest was aan het eind van de middag het elkaar geven van de kerstcadeaus.Ik wist daar niets van dus had ook niets bij me,Jake (manager) had heel lief een prachig handgemaakt foto album voor mij gekocht .Ook hierbij was lootjes trekken het systeem en één voor één gaven ze hun mooi ingepakte pakje onder luid geschreeuw en handgeklap aan degene die ze getrokken hadden,gingen samen op de foto en al roepend 'open,open,open... werd er uitgepakt. Spijkerbroeken,T-shirts,Slippers en lappen stof en handtassen werden aan elkaar gegeven. Dit festijn duurde meer dan anderhalf uur en pas om 19.00 uur vertrokken we weer richting Kampala in dezelfde bus waarin ik,deze keer op tijd,een goede stoel had bemachtigd. Een bijzondere dag waarop ik alle teachers en social workers op een heel andere manier leerde kennen en waar vooral de haast kinderlijke blijdschap met 'duur' eten (fish and chips,i.p.v. rijst en bonen )en het krijgen van (nuttige) cadeaus eigenlijk aandoenlijk was.Toen ik Joe Cummiskey,directeur en oprichter van HfH aan het einde van de dag bedankte voor de uitnodiging en mijn aanwezigheid op deze dag verontschuldigde hij zich bijna ;hij beschreef het dilemma van het maken van kosten van zo'n dag en de waarde van het informele samen zijn en het teambuildingsaspect.Het illustreert het feit dat al het geld maar één keer uitgegeven kan worden en dat zij volledig afhankelijk zijn van donaties.

Deze blog heeft als titel 'de laatste dagen' en hoewel nog een week te gaan voelt het ook wel een beetje zo.Ik heb mijn eindgesprek i.v.m. vakanties van diverse mensen afgelopen maandag gehad en in volle tevreden heid hebben we gevalueerd en over en weer punten van aandacht uitgesproken.Deze laatste dagen ga ik me nog nuttig maken binnen het Holiday program en hebben we nog een meeting georganiseerd met de vrouwen(veelal moeders van kinderen in school) die deelnemen aan het ' Solar project' Een project dat vrouwen middels een lening in staat stelt om een op zonneenergie lopend apparaat aan te schaffen waarmee ze in hun wijk tegen een bepaalde vergoeding telefoons kunnen opladen van medewijkbewoners.Het is de bedoeling dat ze na afbetaling van de lening hier geld mee verdienen en daarmee zelf een business opzetten.Dit kan van alles zijn. Collega Evelyn is verantwoordelijk voor de recrutering,begeleiding en ondersteuning van deze vrouwen .Het is heel bevordelijk voor de zelfstandigheid en eigen waarde van degenen die hier aan deelnemen.

Als bestemming voor de gelden die via mij bij Doingoood voor Hands for Hope zijn binnengekomen is gekozen voor de aanschaf van 100 'schooluniformen' voor de kinderen van de nurseryklassen. (3-5) jaar. De oudere kinderen krijgen in februari allemaal al klaarliggende nieuwe kleren en het verheugd iedereen hier enorm dat er ook voor de jongste kinderen nieuwe schoolkleding kan worden gekocht. Het zullen verschillende felgekleurde polo's worden met embleem en shorts.Het bedrag dat eventueel nog over blijft zal worden gestopt in een fonds dat voorziet in de kosten van onvoorziene medische hulp en/of medicijnen in individuele gevallen. Misschien nogmaals ten overvloede er kan nog gedoneerd worden tot het moment waarop ik weer in Nederland ben. Daar in Hoofddorp zal ik mijn digitale collectebus sluiten.

Ik hoop op één of andere manier nog een serie foto's aan jullie te sturen maar vanuit dit huis is dat niet mogelijk.Ik ga vanmiddag naar Java's,de luxe tent met heerlijk gebak,daar is gratis wifi ,hopelijk sterk genoeg om foto's te verzenden Als het niet lukt dan komt het allemaal nadat ik weer terug ben.We hebben hier natuurlijk op afstand wel alle perikelen bij jullie veroorzaakt door de sneeuw gevolgd Een beetje jammer vond ik het wel hoor want ik houd erg van een pak versgevallen sneeuw.Ook hier kregen we te maken met de overlast want de vluchten van mensen die teruggingen naar Nederland of België hadden uren vertraging. Hier loopt de regentijd ten einde en is het onbewolkt en dus zonnig.Ik ga daar nog even van genieten maar verheug me ook enorm op het weerzien van alle mensen waar ik van houd en die ik hier natuurlijk op gezette tijden erg gemist heb. Ik ga nog de nodige souveniers kopen op de hand and craftsmarkt en misschien dit weekend nog 'even' naar de evenaar om met beide voeten aan weerszijde daarvan te staan.

Dit is het laatste uitvoerige verslag van mijn belevenissen hier.Het verblijf hier is in alle opzichten een enorme ervaring geweest waar ik heel erg van genoten heb.Het zal wennen zijn straks weer in Nederland maar ik kom gelouterd en sterk terug en heb goed na kunnen denken over wat ik in mijn leven van waarde vind en waar ik voor wil gaan. Ik spreek jullie allen! In ieder geval vanuit een warm en zonnig Kampala: Merry Chrismas and a Happy New Year!

Uganda Hands for Hope

Dinsdag 5 december
Het is al weer bijna een week geleden dat ik jullie vertelde over mijn leven hier in Kampala. Op de kop af vier weken ben ik hier nu en ik voel me als een vis in het water.
De dagen vliegen voorbij en het naderende afscheid staat al weer voor de deur. Terwijl bij jullie het sinterklaasfeest vandaag gevierd wordt staat het leven hier al volledig in het teken van Christmas. Diverse Christmasparties zijn al geweest en er volgen er nog een aantal. Ik wil dit blog gebruiken om uitvoerig stli te staan bij het project Hands for Hope waar ik voor werk. Ik zal proberen een powerpoint presentatie toe te voegen aan dit schrijven en een wervingsfolder voor het sponsoren van een kind.Uit de diverse projecten in diverse landen,waar Doingoood vrijwilligers naar toe stuurt koos ik dit project omdat het op papier voor mij de meeste raakvlakken had met mijn opleiding en ervaring.Een duidelijke rol voor maatschappelijk werk in de werving van kinderen die in het programma worden opgenomen sprak voor mij tot de verbeelding. Zoals vaker pakte dit in de praktijk anders uit. Het direct uitvoerende maatschappelijk werk door de social workers gedaan vindt nl. plaats middels het spreken van de door de meeste Oegandezen beheerste taal Luganda en niet in het Engels.Op het project is de voertaal engels maar in Namuwongo absoluut niet.Hoewel mijn collega's enorm hun best deden om voor mij te vertalen bleek dan ook snel dat ik niet als zelfstandig werker kon opereren en groeide er al vrij snel een andere rol voor mij.Gelukkig één waar ik me ook erg in thuis voel nl. die van werkbegeleider en beleidstrekker. Houd mij ten goede,ik ben hier maar kort dus mijn bijdrage is heel bescheiden maar om een voorbeeld te geven.Na een week ontdekte ik dat de maatschappelijk werkers onderling niets doen aan werkbespreking of intervisie terwijl ze allemaal met grote vragen rondlopen en soms overlopen van een opéénstapeling van nare ervaringen.De noodzaak om daar met elkaar tijd voor te maken en aandacht aan te besteden kon ik goed duidelijk maken en ik hoop dan ook dat ze na mijn vertrek door zullen gaan met een vorm van gestructureerde werkbespreking. Ook kon ik een rol spelen in het tot stand komen van speciale aandacht voor HIV pos.geinfecteerde kinderen. Metname het fenomeen multidiciplinaire aanpak,samenwerking met scholen en HIV gezondheidswerkers in de community zal worden onderzocht.Mijn werkzaamheden bestaan ook veelal uit praktische klussen Doorlopend 'project' is het fotograferen van alle facetten van HfH,
een klus die mij 'bekendheid'opleverde in alle geledingen. Alle kinderen,teachers,kokkinnen,schoonmakers,werklieden ,staf allemaal leg ik ze vast en iedereen vindt het prachtig. Het fotograferen van de erbarmelijke omstandigheden in de slum heb ik overgelaten aan mijn collega Ivan,Ik voel me soms al ongemakkelijk als -muzungu- ,heb al veel bekijks en wordt door veel kinderen aangeraakt, om dan ook nog met een dure Canon foto's te maken voelt niet goed. Ivan stond achter de noodzaak van het vastleggen en vond het leuk om te doen. Stiekem fotografeerde ik af en toe met mijn Iphone.Verder varieren mijn werkzaamheden van het schoonmaken van stoelen, het invoeren van examenresultaten, het repareren van bibliotheekboekjes,kortom ook veel practische dingen die de vaste werkers ontlasten maar wel moeten gebeuren. Een leuke afwisseling, heel bevredigend.

Een steeds terugkerend probleem hier is,dat zal duidelijk zijn,het gebrek aan financiële middelen Het project is volledig afhankelijk van sponsorgelden en donaties en ik wil dus degenen van jullie,die al gedoneerd hebben namens HfH heel hartelijk bedanken.
Degenen die dat nog niet hebben gedaan maar het wel overwegen nodig ik bij deze uit om dat alsnog te doen. Het is werkelijk een goed georganiseerd en duurzaam project dat goed gemanaged wordt en echt het verschil maakt voor vele kinderen en hun families in Namuwongo.Al het geld dat via mij bij Doingoood terecht komt gaat volledig naar HfH.Volgende week maandag zullen Frank Smits,coordinator Doingoood,Jake Anderson,manager HfH en ik aan de hand van een prioriteitenlijst,afhankelijk van het totaal binnengekomen bedrag beslissen wat er voor aangeschaft gaat worden.Vanzelfsprekend zal ik jullie laten weten wat het geworden is.

Naast een eenmalige donatie wil ik jullie ook wijzen op de mogelijkheid om heel concreet een kind te sponsoren. Ik voeg de folder toe aan dit blog. Nu ik gezien heb hoe het uitwerkt op het individuele kind en zijn of haar familie overweeg ik het zelf zeker ook. Mocht je er meer over willen weten mail me dan of bel me als ik terug ben

Voorzover het project waar ik 4 à 5 dagen in de week aanwezig ben.
Het is voor mij een enorme kick om te ervaren dat het me aardig is gelukt om me in vier weken tijd een plaats te verwerven in een team van mensen in een organisatie in een land ver weg.Natuurlijk was niet elke dag even makkelijk,ik heb echt mijn dips gehad maar toen ik gisteren om 8.00 uur na een fantastisch weekend in Jinja(waarover later meer) weer bij bodadriver Brian achter op de brommer stapte verheugde ik me er echt op om weer aan de gang te gaan.In de tussenevaluatie werden dan ook over en weer alleen maar positieve geluiden gehoord.Het doet goed dat mensen laten blijken dat ze je vertrouwen en dat sommigen aarzelend hun persoonlijke problemen met je willen bespreken. Dat praten is overigens wel een dingetje hoor want van articuleren hebben weinig Oegandezen kaas gegeten,voeg daar bij dat engels niet hun moedertaal is en je krijgt een situatie waarbij het raden is naar wat ze zeggen of voortdurend vragen of ze je willen aankijken en of ze willen herhalen wat ze bedoelen. Soms erg vermoeiend.
Had ik al zorgen over mijn vaardigheden in het engels ,ik ben er volledig aan gewend en het gaat me prima af.

De situatie in het Doingooodhuis is de afgelopen weken voortdurend gewijzigd.
Sommigen gingen maar meerderen kwamen.Op dit moment wonen we er met tien mensen en met elkaar vieren we vanavond ouderwets Sinterklaas. Via lootjes.nl een medebewoner getrokken ,cadeautje gekocht en gedicht geschreven.Ook zijn er meegebrachte of door mij net bij Brood (een nederlandse bakkersketen met koffie en lunch ) gekochte pepernoten en warme chocolademelk. Wordt vast gezellig.
De drukte in het huis heeft wel invloed op een aantal zaken Het is lawaaierig, 't vergt van allemaal de nodige tolerantie en soms incasserings vermogen de wifi was al traag maar is nu echt heel slecht.(het is ook nog maar de vraag of dit stuk weg kan vandaag)
Misschien moet ik wel op zoek naar een internetcafé want op het project is helemaal geen wifi.
Een vijftal'nieuwelingen'gaan van vrijdag t/m zondag op safari dus in het weekend,als we allemaal thuis zijn, is het rustiger. Zeker de laatste dagen ben ik echt heel blij met mijn eigen studio,ik zit daar nu echt meer dan de weken hiervoor en iedereen vindt dat ook prima.Hoewel volledig meedraaiend en in de groep opgenomen ben ik toch echt veruit de oudste en heb derhalve in bepaalde opzichten andere behoeftes.

Zoals al gezegd was ik samen met vijf anderen het afgelopen weekend in Jinja,een plaats ongeveer 2 uur rijden van Kampala en bekend om het feit dat daar de oorsprong van de Nijl gemarkeerd is. We kampeerden en hadden een heerlijk weekend.Het is daar i.t.t. Kampala ongelofelijk groen en fris.We hebben niet geraft,extreem duur, maar wel zonsondergang meegemaakt vanaf een boot en gevaren op Lake Victoria. Het was echt een backpackerslocatie dus 's avonds veel gezelligheid en röring.Vier van ons hebben er gezwommen en hoewel ik me wel een oude trut voelde heb ik het niet gedaan.Het was mij afgeraden door de reispoli van het Spaarneziekenhuis om in Oeganda in open water te zwemmen i.v.m. bilharzia en ik heb me er maar aan gehouden.Er was een zwembadje en veel zon dus ik heb zeker genoten.
Ook had ik daar ik de vervelende ervaring dat ik bestolen ben. Relatief had ik veel contant geld in mijn portemonnee en dat is er op één of ander onbewaakt moment in zijn geheel uitgehaald Een strop van ong. €150,00 Gelukkig hebben ze mijn creditkaart laten zitten ,daar kunnen ze niet veel mee want de bank is erg achterdochtig als een Oegandees met een vreemde creditcard aan komt. Maarten schreef: ' Oké mam,ook hierdoor hoor je er echt bij' en Sjoerd hoopte dat er veel afrikaanse kinderen van hebben kunnen eten.Het is gebeurd en ik had een bijzondere ervaring met aangifte doen van diefstal bij de Oegandese politie.Er kwamen naar mijn tent twee mannen op een brommer,ze vroegen mij in het engels op te schrijven wat er gebeurd was,vroegen 80.000 Ugd,vertrokken en kwamen twee uur later terug met een handgeschreven brief met mijn tekst,een stempel en handtekening,geen bonnetje daar konden ze niet aan beginnen...
We zullen zien of mijn reisverzekering er iets mee wil doen.
Tot zover vandaag, ik maak me op voor de sinterklaas.Ik lootte Roeline, een jonge vrouw uit Lunteren die in een project voor gehandicapte kinderen werkt en meemaakte waar we allemaal toch wel bang voor zijn;ze kreeg een ongeluk tijdens een boda boda rit en scheurde twee pezen in haar knie.Heel pijnlijk en met als consequentie dat ze maar heel beperkt haar tijd hier werkend kan afmaken Sneu en jammer voor haar. Al met al gebeurd er dus van alles en verheug ik me op de laatste weken hier,a.s vrijdag hebben we het jaarlijkse stafuitje.We gaan naar het strand van Entebbe aan het Victoriameer,Sport and games. Ik ben benieuwd

Het lukt dus ondanks gespecialiseerde hulp van Sanne en Roelien niet om powerpoint en folder in dit blog te krijgen Hierbij dus nogmaals de website van HfH: https://www.ugandahandsforhope.org

Hoe te doneren kunnen jullie vinden in mijn allereerste mail.

Wordt vervolgd

Dilemma's

Zondagavond 26 november, In vergelijking met vorig weekend uitermate rustige dagen. Halverwege vorige week sloeg de malaise toch enigzins toe.Ik voelde me doodmoe en in allerlei opzichten niet lekker; volgens langer aanwezige volunteers iets wat een ieder die een aantal weken hier verblijft overkomt,het advies om het even rustig aan te doen heb ik dus ook maar opgevolgd.Het werd me ook duidelijk dat ik niet in die'paar' weken die ik hier verblijf kan voldoen aan alle vragen die op me af komen.' Hilde, kun je meedenken in een voorstel om mogelijk te komen tot extra aandacht voor kinderen die HIV positief zijn?', 'Hilde kun je 3x in de week een middagprogramma verzorgen voor de afternoongroep?, 'Hilde de foto's van de kinderen individueel zijn prima gelukt kun je ook de leefomgeving i.c de Namuwongo slum fotograferen? etc.. etc...' Aan de ene kant geeft het een kick om te ontdekken dat het kennelijk lukt om vertrouwen te wekken en betrokken te worden in zowel de uitvoering als het beleid van HfH aan de andere kant is het zaak om duurzaam vrijwilligerswerk te leveren ,dus geen taken of zaken op me te nemen die niet doorgezet of overgenomen worden na mijn vertrek. Soms heeft het er ook wel een beetje de schijn van dat vaste stafleden ook wel een beetje rekenen op het 'graag willen' en het enthousiasme van die buitenlandse vrijwilligers. Een balans zoeken en vinden in dit relatief kleine dilemma kost wel enige energie. Het verblijven in een huis waarin alle mensen in eenzelfde werksituatie zitten is steunend.Een groter dilemma en van een andere orde is de relatie tussen de meestal van oorsprong westerse oprichters van in mijn geval het project Hands for Hope en de nu uit voornamelijk Oegandezen bestaande staf. Mijn aanwezigheid hier is van zodanig korte tijd dat ik heel bescheiden blijf en zeker geen conclusies zal trekken maar degene die goed observeert ontkomt niet aan de indruk dat er diverse knelpunten zijn en ontstaan bv in het nemen van verantwoordelijkheid en het aansturen van processen en aanspreken van mensen daarop.

Even terug naar mijzelf. Door foutieve informatie van de reispoli van de ggd in Hoofddorp moest ik vandaag volgens schema mijn tweede vaccinatie Hep.b krijgen.Vaccin had ik in een ijspack meegenomen en hier in de koelkast bewaard,hopelijk is het goed gebleven en heeft het de diverse stoomstoringen overleefd.Sanne,derde-jaars HBO-V heeft het ingespoten vanochtend;zij vond het griezelijger dan ik. Het was vandaag een relatief bewolkte dag en dus vatten Mieke en ik het plan op om ons cultureel bezig te houden en bezochten we het Ugandese National Museum, een kleine twee uur werden we rondgeleid door Ivan die naast dit werk als rondleider in een museum zijn geld verdient met traditional local dance.Aardige jongen die een overvloed aan oegandees engels over ons uitstortte en bovendien heel benieuwd was naar het leven in Nederland. Een leuke ochtend in het oudste museum van Afrika. Vanmiddag dik een uur rondgestruind over de hand-en craftmarket en de eerste souvenirs,waaronder een prachtige handgemaakte pop voor Yuna, gekocht. Sommige mensen vinden het leuk en een sport maar geef mij maar de vaste prijzen van de Hema i.p.v. dat onderhandelen,afdingen weglopen en weer teruggeroepen worden en dan later horen dat je toch veel te veel betaald hebt Niet mijn ding.

Was het vorige week nog redelijk rustig hier in huis,gisteren zijn er twee belgische verpleegkundigen bij gekomen en deze week verwachten we nog twee nieuwe mensen.Ik ben heel blij nu met mijn 'studio' en heb gisteravond heerlijk in mijn eentje zowel de gedownloade Volkskrant als NRC kunnen lezen. Sommigen van jullie weten het maar ik vind het een uitdaging om goed te koken voor 'grotere' groepen dus gisteren en vandaag heb ik me uitgeleefd en gekookt voor acht personen.Goed gelukt,heel tevreden mensen.Alleen dat boodschappen doen en vervoeren achter op een boda boda is echt anders dan bij AH inslaan en inladen in een in de parkeergarage klaar staande Renault Clio.Maar geloof me,je wordt overal handig in.

Het is half tien,iedereen om mij heen maakt aanstalten om naar bed te gaan,ik ook Dit verhaal schrijf ik in de woonkamer want de wifi is niet sterk genoeg om mijn aangebouwde pandje te bereiken. Ik maak me op voor een nieuwe werkweek,heb er erg veel zin in en ga deze week bovendien een kennis van Arjan en Anna ontmoeten, Laurie,die hier in Kampala woont en werkt.Ze reageerde heel enthousiast op mijn mail dus ik ben benieuwd.Jullie ook allemaal goede dagen en succes met het voorbereiden van het sinterklaasfeest datwe hier overigens ook uitgebreid gaan vieren met pepernoten,warme chocolademelk en dankzij lootjes.nl cadeautjesvan max.10.000 Ugd . €2,50 .Wordt vervolgd

Op reis in de parel

Dinsdag 21 november: Met drie anderen uit ons huis stond ik afgelopen vrijdag zoals afgesproken om 7 uur klaar om te vertrekken voor onze driedaagse safari.Om 9.00 arriveerde het busje met 5 andere meiden en vertrokken we in de richting van Masindie in het Noordwesten.Onder weg was onze eerste stop een neushoornreservaat. In 1983 werd de neushoorn officieel uitgestorven verklaard in Oeganda en in 1997 werd het Rhino Fund Uganda opgericht met als doel de neushoorn weer terug te brengen. Middels de koop van 4 witte neushoorns uit Kenia en donaties van twee door de USA ontstond er een groep van 3 mannetjes en 3 vrouwtjes.In 2009 werd het eerste neushoornjong sinds 26 jaar weer in Oeganda geboren. Op dit moment bestaat de populatie uit 21 neushoorns die we onder begeleiding zochten en spotten. Prachtig ! Het uiteindelijke doel is het bereiken van een populatie van tussen de 35 en 40 neushoorns verdeeld over twee reservaten. Het inkomen van het Fonds bestaat uit 90% uit toersme en daar hebben wij dus aan bijgedragen.

Na nog een aantal uren rijden bereikten we het Red Chili restcamp aan de oever van de Nijl ,heel basic, waarschuwing:"ga niet alleen 's avonds wandelen want de Nijpaarden grazen tussen de tenten" Was ook inderdaad zo en dat was toch wel even angstig. Een goede accomodatie met goed eten en een groot kampvuur 's avonds waar het lokale personeel ons verraste met spannende oegandese volksverhalen. 's Ochtends om 5.30 de wekker en in de bus naar de ferry over de Nijl voor de gamedrive en het spotten van hopelijk de big five. De drie uur durende tocht door een prachtig afwisselend landschap in onze 'eigen' bus met chauffeur Paul en aangevuld met ranger Laura was echt,zoals de jonge meiden zeiden, 'onwijs gaaf!' De big five zagen we helaas niet maar wel olifanten,giraffen,empala's nijlpaarden,buffels en hyena's Bovendien een grote hoeveelheid prachtige vogels. Na een stevige lunch stapten we op de boot voor een cruise over de VictoriaNijl In ongeveer 2 uur zagen we vele nijlpaarden en krokodillen en de tocht eindigde onderaan de Murchison Falls De klim naar boven was heel warm en zwaar maar adembenemend,bovenaan gekomen werden we beloond met een prachtige regenboog,paradijselijk, en een enorme razende hoeveelheid water,zo mooi,niet te beschrijven. Paul stond ons weer op te wachten en vervoerde ons,doodmoe, naar ons zo mogelijk nog meer basic onderkomen voor de nacht,Vandaar uit vertrokken we de volgende dag,opnieuw heel vroeg naar onze laatste activteit de chimpansee tracking Middels opnieuw een pittige wandeling door de rainforest zochten, vonden en observeerden we een groep chimpansees Ook heel bijzonder. Om 18.00 uur zondag waren we terug in Kampala en keken we terug op een fantastische trip.

Het was omschakelen weer gisteren en vandaag.Maandagochtend bezocht ik opnieuw met collega maatschappelijk werkers diverse families in Namuwongo, ik geloofde het niet maar zelfs in de slums van Kampala is er nog verschil in slecht,heel slecht en erbarmelijk Gisteren was de stank,de rotzooi, en andere ellende zo mogelijk nog heftiger dan vorige week. Gelukkig heeft het de laatse dagen niet geregend.

Voor vandaag vind ik dit schrijven genoeg, belevenissen van heel verschillende aard de afgelopen week,ik ben bovendien begonnen met het vastleggen met mijn camera van de organisatie Hands for Hope in al zijn facetten en ontdek natuurlijk ook diverse organisatie perikelen. Af en toe tolt mijn hoofd want alles en iedereen kletst tegen mij aan en dat zijn natuurlijk zoals overal soms tegenstrijdige inzichten en meningen over visie, proces doelstelling en uitvoering.Vooralsnog stel ik me zo neutraal mogelijk op en laat alles rustig op me inwerken.

Ik onderzoek nog hoe ik foto's kan toevoegen aan deze verhalen maar heb daar nog enige studie voor nodig. Ik heb in elk geval de kabel van mijn camera in Nederland laten liggen dus het zullen Phone foto's worden Jullie houden ze tegoed, Hoop dat het jullie goed gaat, mij wel in ieder geval tot zover

Van volunteer naar toerist

Vandaag samen met Joris en Frank de balans opgemaakt van de eerste week. Afspraken gemaakt voor de komende tijd samen met Jake,manager van HfH. Naast het ondersteunen van de maatschappelijk werkers een extra opdracht om met mijn digitale camera zoveel mogelijk aspecten van werk en organisatie HfH vast te leggen t.b.v. van de sponsoren en de website.Huidige foto's zijn erg verouderd. Kan nog een leuke klus worden want mijn camera is prima maar mijn ervaring als fotograaf minimaal. Heb ondersteuning bedongen van Giovanny,de bewaker en tevens manusje van alles.

Ondertussen bouw ik een heel prettige relatie op met Brian,een wat oudere (30-er) boda boda driver die mij elke dag om 8.00 ophaald en om 16.00 weer naar huis rijdt. Heel rustig,veilig en geen gemarchandeer meer over de prijs,7000 Ugx,= €1,70. Is dus 3,40 per dag.Hij is weduwnaar,zorgt voor een zoontje van 4 en droomt ervan naar Europa te komen en wil heel graag een fiets aanschaffen. Verder ook ' gezellig' contact met Lesley,zij is een Engelse,gepensioneerd headteacher en heeft een volledige bibliotheek opgezet en ingericht en is tevens remedial teacher,ze woont in Kampala en doet dit 4 dagen per week vrijwillig.Op de momenten dat ik even niet weet wat te doen help ik haar en heb dan direct contact met de kinderen.Dat is echt ontzettend leuk,ze doen heel erg hun best voor een vreemde witte teacher.

Al met al ben ik tevreden. Heb het naar mijn zin en heb net mijn tas ingepakt voor de komende drie lange en actieve dagen. Bezoek aan neushoornreservaat,chimpansee trekking,bezoek Murchison Falls National Park in het Noordwesten met imposante watervallen en een game drive,op zoek naar leeuwen,luipaarden,hyena's etc.,bovendien nog een boottocht over de langste rivier ter wereld de Nijl met krokodillen en bijzondere vogels

wordt vervolgd

Volop aan het werk

Vandaag 15 november De afgelopen dagen volop kunnen ervaren wat het betekent om in de slums van Kampala te werken De maatschappelijk werkers bezoeken families van wie een kind potentieel in aanmerking kan komen om in het programma te worden geplaatstIk ging met hen mee op outreaching . De 'selectie' vindt plaats aan de hand van een vragenlijst die in het Luganda wordt afgenomen.Ik schreefde antwoorden in het engels op.

Onderwerpen zijn zoal: Het materiaal waar het huis van gemaakt is, hout,klei of beton Of er een muskietennet is, hoeveel kinderen er zijn,of de moeder werkt en of de vader(s) nog in beeld is/zijn en eventueel bijdragen aan het huishouden Hoe de gezondheid is, bv al dan niet HIV geinfecteerd Een compleet assessment,zoals ze het zelf noemen. Dit wordt een aantal weken later herhaald om te kijken of de antwoorden consistent zijn.

Het is een enorme klus onder moeilijke omstandigheden Vandaag was het bloedheet, het stonk was heel lawaaierig en sommige families waren heel moeilijk te traceren. Ik had enorme hoofdpijn na 3 uur rondbanjeren in Namuwongo Ondertussen klampen tientallen kinderen zich voortdurend aan je vast en fluisteren: mzumbu,mzumbu , witte vrouw .Ondertussen spreken mijn kollega's kinderen aan die op school zouden moeten zitten, praten ze met moeders die hen aanklampen met allerlei soorten van problemen en zijn ze op zoek naar kinderen die verzuimen. Naast de verantwoordelijkheid voor deze assessments hebben de mw-ers ook een taak in het in de gaten houden van de (psychische)gezondheid van de individuele kinderen.Zo waren we gisteren een halve dag bezig met een jongen van 12 die echt behoorlijk ziek was. We haalden hem op uit huis en zochten uit wat er tot nu toe gedaan was aan zijn behandeling.Het bleek dat hij in het weekend bij één of andere inferieure 'medische' post in de wijk een injectie had gehad onduidelijk waarvoor de één zei malaria en de ander dacht gele koorts. We namen hem mee naar de kliniek waar mee samengewerkt wordt en daar werd de anamnese afgenomen door een verpleegkundige,werd hij door een arts onderzocht en werd hij getest. Typhoid,Buiktyfus Vervolgens ontstond er discussie over de betaling van dit alles. Er is een bescheiden budgetvoor dit soort individuele situatie. Of en wat voor beleid hier op is is mij nog niet helemaal duidelijk.

Dus: Ja het is zwaar werk voor een westerse vrouw van 60, niet in de laatste plaats doorzoals dat in mw termen heet:'De confrontatie met menselijk leed' Eigenlijk levert elke dag meer vragen op en machteloze gevoelens maarook enorm veel respect voor alle gedreven (buitenlandse) mensen die de hoop niet opgeven en blijven zien dat elk kind er één is en zich vol overgave in zetten zowel op individueel als meer structureel niveau.

Ik schrijf een andere keer verder.Ik hebhet gezellig in het Doingoood huismet momenteel 6 anderen. We koken gezamenlijk of gaan,zoals vanavond,uit eten. Vanaf vrijdag dus drie dagen reizen door Oeganda en zoals iedereen op het project mij zegt echt "de Parel van Afrika" meemaken en beleven. Ik kijk er naar uit,heb behoefte aan groene uitzichten en schone lucht.Dat reizen door Kampala op de boda boda zal echt nooit mijn ding worden